ประวัติตะกร้อไทย กีฬาเซปักตะกร้อพร้อมกติกาการเล่น

ประวัติตะกร้อ การแข่งขัน ตะกร้อไทย มีมาอย่างยาวนาน พบบันทึกตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนปลาย เขียนโดยบาทหลวงเดรียง โลเนย์ นักบุญชาวโรมันคาทอลิก ชาวฝรั่งเศสที่เข้ามาสอนศาสนา ยุคสมเด็จพระนารายณ์ ระบุว่าชาวสยามชอบเล่นตะกร้อมาก ประวัติศาสตร์ตะกร้อยุคธนบุรี พ.ศ. 2315 มีพบบันทึกของนายฟรังซัว อังรี ตุระแปง ชาวฝรั่งเศส ระบุว่า ชาวยามชอบเล่นตะกร้อในยามว่างเพื่ออกกำลังกาย

ประวัติตะกร้อ มาจากการเล่นร่วมกันระหว่างนักกีฬาไทยและมาเลเซีย พ.ศ.2508 ในครั้งนั้นสมาคมกีฬาตะกร้อประเทศมาเลเซียได้นำวิธีการเล่นตะกร้อที่ชาวมาเลียเรียกว่า ''เซปัก รากา จาริง" มาเล่นให้คนไทยรู้จักเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรี และแลกเปลี่ยนเรียนรู้กฏและกติกากีฬาตะกร้อของไทย

ประวัติตะกร้อ การเล่นตะกร้อได้มีวิวัฒนาการการเล่นมาอย่างต่อเนื่อง ในสมัยแรกๆเป็นเพียงช่วยกันเตะลูกไม่ให้ตกถึงพื้น ต่อมาเมื่อเกิดความชำนาญและหลีกหนีความจำเจ ก็คงมีเริ่มเล่นด้วยศรีษะ เข่า ศอก ไหล่ มีการจัดท่าเพิ่มท่าให้ยากและสวยงามขึ้นตามลำดับ จากนั้นก็วางกติกาการเล่นโดยเอื้อต่อผู้เล่นเป็นส่วนรวม

ประวัติตะกร้อ การเล่นตะกร้อได้มีวิวัฒนาการการเล่นมาอย่างต่อเนื่องมาตามลำดับ ทั้งด้านรูปแบบและวัตถุดิบในการทำจากสมัยแรกๆเป็นผ้า หนังสัตว์ หวาย จนถึงปัจจุบันเปลี่ยนมาเป็นประเภทสังเคราะห์ใช้ พลาสติกแทน มีความเเข็งแรง ทนทานต่อการใช้งานในการเล่นหรือการแข็งขันมากขึ้น 

กติกาการเล่นตะกร้อ เครื่องแต่งกายของผู้เล่นมีอะไรบ้าง

• ห้ามสวมเครื่องประดับ/เครื่องแต่งกายที่อาจก่อให้เกิดอันตรายต่อตนเองและรบกวนผู้เเข่งขัน
• ตลอดการแข่งขันนักกีฬาต้องเก็บเสื้อไว้ในกางเกง
• สิ่งที่ช่วยเร่งความเร็วและความแรงของตะกร้อไม่อนุญาตให้ใช้

กติกาการเล่นตะกร้อ ประเภทเดี่ยว

เป็นการเลี้ยงตะกร้อให้ตะกร้ออยุ่ในส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย ให้อยูนานแล้วจึงส่งไปอวัยะวะส่วนอื่นให้ไม่ตกถึงพื้น นับเป็นกีฬาที่มีความสวยงามและใช้ทักษะส่วนตัวสูง

กติกาการเล่นตะกร้อ ประเภททีม

ตำแหน่งผู้เล่นมี 3 ตำแหน่ง ตำแหน่งหลังเป็นผู้เสริ์ฟลูกออกจากพื้นที่วงกลม เมื่อเสร์ฟเเล้ว ผู้เสริ์ฟสามารถเคลื่อนที่ได้ อีก 2 คน อยู่ซ้าย และหน้าขวา ฝ่ายตรงข้ามยืนจุดไหนก็ได้ หากลูกตกพื้นที่ฝ่ายใดฝ่ายนั้นจะเสียคะแนน